یکرنگی کیمیائیست نایاب
خسته از هر آنچه رنگ دورنگی دارد
به قصد مقصد ناکجا
سر سودایی خویش را بدوش میکشم
عکس : نمایشگاه رنگرزی ، ارگ وکیل شیراز ،بهزاد
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
اینجا برای خودی مینویسم که بعدا میاد برای بهزاد سراج فرداها
- بهزاد سراج
- میشناسمت ، در ازل بود که هم پیاله شدیم ،هنگام شکفتن یاسهای رازقی ، اولین سلامم را به غمض عینی پاسخ گفتی ، هنوز حلاوت عسل ، شیرینی آن نگاه را تکرار میکندم ، ابدیت انتظارمان را میکشد ، در آن هنگام که کوچ پرستوها اغاز میشود
۱ نظر:
حالا ناياب ناياب كه نه؛ اما كمياب كمياب چرا
ارسال یک نظر