خانوم معلم گفت بنويس، پس بايد نوشت اما
از دل خون چه برون تراود جز خون
مينويسم ولي خرده نگيريد كه چه تلخست اين قلم
كارون
اي خروشان بي بازگشت
سلام مارا
به پاره هاي تنمان
در اعماق وجودت برسان
اینجا برای خودی مینویسم که بعدا میاد برای بهزاد سراج فرداها
- بهزاد سراج
- میشناسمت ، در ازل بود که هم پیاله شدیم ،هنگام شکفتن یاسهای رازقی ، اولین سلامم را به غمض عینی پاسخ گفتی ، هنوز حلاوت عسل ، شیرینی آن نگاه را تکرار میکندم ، ابدیت انتظارمان را میکشد ، در آن هنگام که کوچ پرستوها اغاز میشود
آرشیو
۱ نظر:
حماسه ای است رود، حماسه ای
ارسال یک نظر