هوا سرد است
درد بی نهایت
شب تاریک
اسمان سرشار از برف است
زانوانم را به بغل میگیرد غم
این فریاد های در حلقوم خفه شده اند که از هزاران سال نوری انطرفتر بگوش میرسند
بنال ، بنال که کلید صبح در چاهست
اینجا برای خودی مینویسم که بعدا میاد برای بهزاد سراج فرداها
- بهزاد سراج
- میشناسمت ، در ازل بود که هم پیاله شدیم ،هنگام شکفتن یاسهای رازقی ، اولین سلامم را به غمض عینی پاسخ گفتی ، هنوز حلاوت عسل ، شیرینی آن نگاه را تکرار میکندم ، ابدیت انتظارمان را میکشد ، در آن هنگام که کوچ پرستوها اغاز میشود
آرشیو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر